ไม่เอาชีวิตไปฝากสังคม

การเกิดมาเป็นมนุษย์ชาติหนึ่ง จะว่าประเสริฐก็ประเสริฐ จะว่าไม่ประเสริฐก็ไม่ประเสริฐ จะเห็นได้ว่า ตื่นเช้าก็มีความทุกข์เข้าครอบงำ จะต้องล้างหน้า ล้างปาก ล้างฟัน ล้างมือ เสร็จแล้วจะต้องกินต้องถ่าย นี่คือความทุกข์แห่งกายเนื้อ เมื่อเราจะออกจากบ้าน ก็จะประสบความทุกข์ในหมู่คณะ ในการงาน ในสัมมาอาชีวะ การเลี้ยงตนชอบ นี่คือ ความทุกข์ในการแสวงหาปัจจัยทุกอย่างจะต้องมีเหตุ เมื่อมีเหตุจึงจะมีผล ผลนั้นเกิดจากเหตุ เราได้วินิจฉัยข้อนี้แล้ว เราจึงรู้ซึ้งถึงพุทธศาสนา

การที่เราจะไม่ต้องทุกข์มากนั้น เราจะต้องรู้ว่า เรานี้จะต้องไม่เอาชีวิตไปฝากสังคม เราต้องเป็นตัวของเราเอง และเราจะต้องวินิจฉัยในเหตุการณ์ที่จะเข้ามาเกี่ยวข้องกับตัวเราว่า สิ่งใดเราควรทำ สิ่งใดไม่ควรทำ

คืนหนึ่งก็ดี วันหนึ่งก็ดี ควรให้มีเวลาว่างสัก 5 นาที หรือ 10 นาที ไม่ติดต่อกับใคร ให้นั่งเฉยๆ คิดถึงเหตุการณ์ที่เราทำไปแต่ละวันๆ ว่า ที่เราทำไปนั้นเป็นอย่างไร คือให้ปลีกตัวมีเวลาเป็นของตัวเองบ้าง คิดเอาแต่เรื่องของตัว อย่าไปคิดเรื่องของคนอื่น เพราะมนุษย์เราส่วนมากทุกวันนี้ มักเอาแต่เรื่องของคนอื่นมาคิด ไม่ค่อยคิดเรื่องของตัวเอง

เราจะทำบุญก็ดี เราจะทำอะไรก็ดี จงทำด้วยความสงบ อย่าทำด้วยอารมณ์แห่งความร้อน เพราะการทำด้วยอารมณ์ร้อนนั้น มันจะพาเราไปสู่หายนะ เมื่อเกิดอารมณ์ร้อน เราจะทำสิ่งใดสิ่งหนึ่ง จงอย่าทำ นั่งให้จิตใจมันสบายเสียก่อน เมื่อจิตใจสบายแล้ว ปัญญาก็เกิด เมื่อเกิดปัญญาแล้ว จะทำสิ่งใดก็เป็นไปโดยความสะดวก

จะทำสิ่งใดก็ตาม เราต้องมีสติพร้อม คือ อย่าให้มีโทสะ อย่าให้อารมณ์เข้ามาควบคุมสติ อย่าให้เรื่องส่วนตัวและขาดเหตุผล มาอยู่เหนือความจริง

พูดมาก เสียมาก พูดน้อย เสียน้อย ไม่พูด ไม่เสีย นิ่งเสีย โพธิสัตว์ การอยู่อย่างมีธรรมารมณ์ คือ การอยู่เหนือความรู้สึกทั้งปวง อยู่อย่างรู้หน้าที่การเป็นคน และรู้หน้าที่ในการงาน คือ รู้ว่าสิ่งที่เราทำนั้น เป็นสิ่งที่เราต้องทำ ไม่ใช่ทำเพื่อหวังผลตอบแทน เพราะถ้าเราทำงานเพื่อหวังผลตอบแทนต่างๆ แล้ว ถ้าสิ่งต่างๆไม่สัมฤทธิ์ผลตามความหวังนั้น เราย่อมเกิดความโทมนัส เสียใจน้อยใจ เป็นทุกข์

ในภาวะแห่งการที่จะอยู่อย่างสบายนั้น เราต้องอยู่กันอย่างไม่ยึด อยู่กันอย่างไม่ยินดี อยู่กันอย่างไม่ยินร้าย อยู่กันอย่างพยายามให้จิตวิญญาณของนามธรรมนั้นเหนืออารมณ์ เหนือคำสรรเสริญ เหนือนินทา เหนือความผิดหวัง เหนือความสำเร็จ เหนือรัก เหนือชัง

- ธรรมะ หลวงปู่ทวด

ธรรมะคือยาอายุวัฒนะ

สมัยก่อนเคยมีกรณีบางครั้งที่มีญาติโยมที่ได้มารู้จักหลวงตาม้าท่านใหม่ๆ มาปฎิบัติธรรมที่วัด บางคนมารู้สึกตะขิดตะขวงใจเข้า และสอบถามเพื่อนที่มาด้วยกันว่า เหตุใดคนจึงเรียกหลวงตาม้าว่า "หลวงตา" ทำไมไม่เรียก "หลวงพ่อ" หรือ "หลวงพี่" เพราะดูๆแล้วอายุท่านน่าจะเพิ่ง 40 ปลายๆเท่านั้นเอง การเรียกกันว่า "หลวงตา" นี้เหมาะสมหรือไม่ เหตุใดจึงเรียกให้ดูแก่ หรือเพื่อต้องการเพิ่มศรัทธากันแน่?

สุดท้ายกลับกลายเป็นว่าเมื่อญาติโยมที่สงสัย ได้มาทราบอายุที่แท้จริงของหลวงตาจากแหล่งต่างๆก็พากันตกใจ เมื่อมารู้เข้าว่าจริงๆแล้ว หลวงตาม้าท่าน เกิดตั้งแต่ปี พ.ศ. 2487 ปัจจุบันท่านมีอายุ 70 ปีกว่าๆแล้ว แต่คนส่วนใหญ่ที่ไม่ทราบอายุท่านมักจะเข้าใจกันว่าท่านอายุประมาณ 40-50 ปี เท่านั้นเอง.. ด้วยเหตุนี้ลูกศิษย์ที่ทราบอายุท่านจึงพากันเรียกท่านว่าหลวงตา มีเพียงลูกศิษย์อาวุโสบางท่านที่เรียกท่านว่า "หลวงพ่อ" เพราะอายุใกล้เคียงกัน

แต่หากย้อนมาดูถึงคำสอนที่หลวงปู่ดู่หลวงตาม้าท่านมักจะกล่าวให้ลูกศิษย์ฟังจะไม่แปลกใจเลย เพราะหลวงตาท่านจะพูดเสมอเรื่องจิตกับธาตุ(กาย) ท่านบอกว่าการที่พวกเรามาปฎิบัติธรรมนี้ เพื่อให้จิตมีอำนาจเหนือธาตุ อย่าให้ธาตุมีอำนาจเหนือจิตใจ เมื่อใดที่เรามีอำนาจจิตเหนือธาตุได้ในระดับต่างๆแล้ว อาการต่างๆความทุกข์ต่างๆของธาตุก็จะบรรเทาลงเรื่อยๆไม่รบกวนจิตใจ เมื่อจิตเหนือธาตุแล้ว อารมณ์ต่างๆก็จะอยู่ในความควบคุมของเรา ไม่แปรเปลี่ยนไปง่ายๆ ตามสิ่งรอบข้าง สิ่งยั่วยุต่างๆ หรืออาการต่างๆของกายเรา ซึ่งจะลดอาการเศร้า เสียใจ โกรธ โมโห ความเครียด และอารมณ์ด้านลบต่างๆ ให้ลดน้อยลง และจะส่งผลโดยตรงให้ร่างกายทำงานหนักน้อยลงตามไปด้วยนั้นเอง ด้วยเหตุนี้ ธรรมะจึงเป็นยาอายุวัฒนะ อย่างแท้จริง นอกจากจะชลอความแก่ และทำให้อายุยืนขึ้น ยังทำให้ดูมีราศีเปล่งปลั่งเบิกบาน พลอยทำให้ดูอายุน้อยกว่าความเป็นจริง ดังที่ครูบาอาจารย์พระสุปฏิปันโนทั้งหลายท่านทำเป็นตัวอย่างให้เราเห็นกันมาแล้ว..

บทความโดย.. กระดึง
facebook.com/watputtaprompanyo

สูตรทำบุญไม่เสียเงินของ หลวงปู่ดู่ พฺรหฺมปัญโญ

พอตื่นเช้ามาขณะล้างหน้า หรือดื่มน้ำให้ว่า “พุทธัง สรณัง คัจฉามิ ธัมมังสรณัง คัจฉามิ สังฆังสรณัง คัจฉามิ” ก่อนจะกินข้าว ก็ให้นึกถวายข้าวพระพุทธ (เป็นอนุสสติอย่างหนึง) ออกจากบ้านเห็นคนอื่นเขากระทำความดี เป็นต้นว่า ใส่บาตรพระ จูงคนแก่ข้ามถนน ข่าวงานบุญต่างๆ ฯลฯ ก็ให้นึก อนุโมทนา กับเขา

ผ่านไปเห็นดอกไม้ที่ใส่กระจาดวางขายอยู่ หรือดอกบัวในสระข้างทาง ก็ให้นึกอธิฐานถวายเป็นเครื่องบูชาพระรัตนตรัย โดยว่า “พุทธัสสะ ธัมมัสสะ สังฆัสสะ ปูเชมิ” แล้วต้องไม่ลืมอุทิศบุญให้แม่ค้าขายดอกไม้ หรือรุกขเทวดาที่ดูแลสระบัวนั้นด้วย ตอนเย็นนั่งรถกลับบ้าน เห็นไฟข้างทางก็ให้นึกน้อมบูชาพระรัตนตรัยโดยว่า “โอม อัคคีไฟฟ้า พุทธบูชา ธรรมบูชา สังฆบูชา” (เป็นการบูชาระลึกถึงคุณของพระรัตนตรัย ก่อเกิดอานิสงค์แห่งบุญในดวงจิต) เวลาไปที่ไหนเห็นข่าว คนตาย คนเจ็บ คนป่วย คนที่กำลังมีความทุกข์ ก็ดี ผ่านจุดที่คนตายบ่อยๆ เห็นศาลเจ้า ศาลพระภูมิ ก็ดี ให้ระลึกถึงพระพุทธเจ้า บารมีรวมของครูบาอาจารย์ อันมีหลวงปู่ดู่เป็นที่สุด แผ่บุญไป (เป็นการเจริญเมตตา ฝึกให้จิตมีพรหมวิหาร เป็นการบำเพ็ญบุญ)

ก่อนนอนก็นั่งสมาธิ เอนตัวนอนลง ก็ให้นึกคำบริกรรมภาวนาไตรสรณะคมนี้จนหลับ ตื่นขึ้นมาก็บริกรรมภาวนาต่ออีกตลอดวัน

เหล่านี้คือตัวอย่างเทคนิคการตะล่อมจิตให้อยู่แต่ในบุญกุศลตลอดวัน และได้บุญมากกว่าการทำทาน โดยไม่เสียเงินแม้แต่บาทเดียว เป็นการทำให้ดวงจิตเราเกิดแสงแห่งบุญทุกขณะลมหายใจเข้าออก สะสมบุญได้ตลอดทั้งวัน

เวลาทำบุญ ควรอธิษฐานอย่างไร

คนส่วนใหญ่เวลาทำบุญมักอธิษฐานว่า ขอให้รวย ขอให้สุขภาพแข็งแรง ขอให้ได้ยศตำแหน่ง ฯลฯ แต่ที่จริงแล้วมีคำอธิษฐานที่ง่าย สั้น ครบวงจรเป็นประโยชน์ครบถ้วนกว่ามาก

หลวงปู่ดู่เคยสอนไว้ว่า เวลาทำบุญให้อธิษฐานสั้นๆไปเลยว่า "ขอให้ประสบแต่ความดี ปราศจากความทุกข์" เพราะคำว่า ความดี นั้นรวมครบหมด ทั้งรวย สุขภาพดี มียศตำแหน่ง มีคนรักเมตตา ฯลฯ ส่วนปราศจากความทุกข์ก็ตัดสิ่งไม่ดีหมดทุกอย่าง ไม่มีทุกข์ ไม่มีโรคภัย ไม่มีอุปสรรค ไม่มีศัตรู ฯลฯ

ที่สำคัญคือ การ "พบแต่ความดี" นั้นสำคัญมาก เพราะแม้เราจะขอพรจนร่ำรวยจริง แต่ไม่ดี เงินนั้นเราอาจเอาไปเล่นพนัน ไปซื้อยาบ้า สุดท้ายก็พาไปนรก แม้จะมียศตำแหน่งแต่ปราศจากความดี ก็อาจเอาตำแหน่งไปข่มเหงคนอื่น คดโกงประเทศชาติ ก็มีนรกเป็นที่ไป แม้จะมีแต่ใครๆก็รักเมตตา แต่หากเราไม่ดี เราก็อาจกลายเป็นคนเจ้าชู้ หลอกคนนี้ให้รัก คนนั้นให้หลง สุดท้ายก็ทะเลาะตบตีกัน และไปนรกกันทั้งหมู่

"การขอให้พบความดี" จึงถือเป็นพรอันสำคัญที่สุด เพราะผู้ที่จะทำความดี ต้องมีปัญญาพอที่จะรู้ว่าความดีมีประโยชน์เช่นใด ดังนั้นเมื่อมีปัญญา แม้จะเกิดมาจน ก็ใช้ปัญญาหาเงินจนรวยได้ แม้จะเกิดมาต่ำต้อย ก็ใช้ปัญญาทำงานหายศตำแหน่งมาได้ไม่ยาก แม้เกิืดมาไม่มีใครรัก แต่หากมีปัญญารู้จักพูดจา ใครๆก็จะหันมารัก ที่สำคัญคือเมื่อมีปัญญา ก็รู้ว่าความชั่วไม่มีประโยชน์ ไม่ควรทำ ความดี มีแต่ประโยชน์และควรทำ ดังนั้นจึุงเป็นผู้มีความสุขทั้งโลกนี้ และโลกหน้า มีแต่สุคติเป็นที่ไป นรกไม่ได้เยี่ยมเยือน ใครอยู่ใกล้ก็มีความสุข

ดังนั้น เวลาทำบุญครั้งใด อธิษฐานง่ายๆก็ได้เช่นกันว่า "ขอให้พบแต่ความดี ปราศจากความทุกข์..."

หลวงปู่สอนเรื่องการจบของทำบุญ - อธิษฐานรับพร

พวกเราในเพจวัดถ้ำเมืองนะล้วนแล้วแต่ชอบการทำบุญและไปทำบุญตามที่ต่างๆกันบ่อยมาก บางคนสงสัยว่าควรจะอธิษฐานอย่างไรในการทำบุญ เลยขอนำข้อมูลที่หลวงปู่ดู่ท่านเคยสอนลูกศิษย์มาเป็นแนวทางให้กับทุกคนลองนำไปใช้ดู

ก่อนที่ท่านมีศรัทธาทั้งหลาย จะถวายของแก่พระภิกษุสงฆ์ มักจะมีการอฐิษฐานหรือที่เรียกว่า จบของ บางคนจบนาน บางคนจบช้า หลวงพ่อท่านให้ข้อคิดว่า "ก่อนที่เราจะถวาย ให้จบมาเสียก่อนจากบ้าน เนื่องจากพอมาถึงวัด มักจะจบไม่ได้เรื่อง คนมากมายเดินไปเดินมา จะหาสมาธิมาจากไหน เราจะทำอะไรก็ตามอธิษฐานไว้เลย เวลาถวายจะได้ไม่ช้า เสียเวลาคนอื่นเขาอีกด้วย บางคนก็ขอไม่รู้จบให้ตัวเองไม่พอให้ลูกให้หลาน จิตเลยส่ายหาบุญไม่ได้"

การที่หลวงพ่อให้จบก่อนนั้น มีความประสงค์ให้ตั้งเจตนาให้ดี บุญที่ได้รับจะมีผลมาก ญาติโยมจึงกราบเรียนถามหลวงพ่อว่า "ควรอธิษฐานอย่างไร" หลวงพ่อตอบว่า "อธิษฐานให้พ้นทุกข์ หรือขอให้พบแต่ความดีตลอดไปจนพ้นทุกข์ ถ้าเป็นภาษาบาลี ก็ว่า สุทินนัง วะตะเม ทานัง อาสวะขะ ยาวะหัง นิพพานะ ปัจจะโยโหตุ คนเราจะพ้นทุกข์ได้ ต้องพบกับความดี มีความสุขใช่ไหม ไม่ต้องอธิษฐานยืดยาวหรอก"

เมื่อทำบุญแล้ว มักจะมีการรับพรจากพระ มีการกรวดน้ำ บางทีไม่ได้เตรียมไว้ต้องวิ่งหากันวุ่นวาย หลวงพ่อบอกว่า "ใช้น้ำใจ น้ำจิต ของเรากรวดก็ได้ เขาเรียกกรวดแห้ง ไม่ต้องกรวดเปียก เรื่องการกรวดเปียก เขาเริ่มมาจากสมัยพระเจ้าพิมพิสาร เมื่อถวายของพระพุทธเจ้าแล้ว ท่านกรวดน้ำให้เปรต ญาติพี่น้องที่มาร้องขอบุญจากท่าน ตอนแรกท่านไม่รู้ เลยทูลถามพระพุทธเจ้า ที่เขาเรียกว่า ทุสะนะโส คือ หัวใจเปรตนั่นแหละ" หลวงพ่อท่านตอบเพื่อให้คลายกังวล สำหรับผู้ที่ไม่มีเวลากรวดน้ำเช่น คนที่รีบใส่บาตรก่อนจะไปทำงาน เป็นต้น

ส่วนการอธิษฐานรับพรนั้น ท่านแนะนำว่า ตั้งจิตว่า "ข้าพเจ้าขอรับพรที่ได้นี้ขอให้ติดตามข้าพเจ้าตลอดไปในชาตินี้ชาติหน้า" แล้วก็อธิษฐานเรียกพระเข้าตัว เวลาเขามีพิธีอะไร อย่างเช่น เวลาเขาปลุกเสกพระ เราก็สามารถรับพรจากพระองค์ไหน ๆ ก็ได้ทั้งนั้น

สวดมนต์ไหว้พระไม่มีประโยชน์?

บางคนบอกว่าสวดมนต์ไหว้พระไม่มีประโยชน์ ไม่ใช่นะ ประโยชน์มหาศาลนะ แม้แต่ฝันเรายังฝันไปวัดเลย ยังฝันไปฝึกเลย บางคนไม่มีเวลากลางวันน่ะ สมัยก่อนที่อยู่กับท่าน(หลวงปู่ดู่ พรหมปัญโญ) ท่านบอก เอาเวลากลางคืน ท่านบอก กลางคืนนี่ เปลี่ยนกระแสที่ร้ายให้ดีให้ได้ ท่านบอก โดยการสวดแล้วหลับ พยายามสวดแล้วให้หลับ มันก็ตัดการฝันร้ายไปแล้ว มันก็เป็นการบันทึกบุญในความฝัน เสร็จแล้วเนี่ย เราก็มาเช็คดู ว่าเดือนนี้ เราฝันเนี่ย ฝันร้ายมีไหม มีเกิดขึ้นไหม แสดงว่าถ้าเกิดเนี่ย แสดงว่าหนักเป็นเบาแล้ว เบาคือเป็นหายละ ถ้าหายแล้วก็ไม่มี นี่คือประโยชน์จริงๆ เพราะฉะนั้น เมื่อก่อนหลวงตาทำงานอยู่ ก็ใช้เวลากลางคืนนะ กลางคืนนอนแล้วก็สวดจนหลับ

เดี๋ยวนี้ไปนอนที่ไหนก็สวดที่นั่น หลับ บางทีเพลียๆ มากๆ กลางวันเราสวดแปบเดียวก็หลับแล้วหลับแปบหนึ่ง คล้ายๆ เราหลับอยู่ในพลังงาน ในอนุสสติ ในไตรสรณคมน์ หรือในจักรพรรดิ์เนี่ย มันจะมีกำลัง เราพักอยู่ตรงนั้นไง พักในพลังงาน ถ้าเรานิ่งเนี่ย มันยิ่งมีกำลังมาก เรามีกำลังมหาศาล มีกำลัง คำว่ากำลัง คือ กำลังใจไง ไปไหนก็ได้ อยู่ที่ไหนก็ได้ สามารถจะแยกได้ เสียงเนี่ย คุยกันวู้งๆ วิ้งๆ เนี่ย สามารถที่จะแยกได้นะ

คนเราเนี่ย มีความสามารถมากนะ ไม่ใช่ไม่มี ทำอินเตอร์เน็ตยังได้เลย เกิดจากคนทำทั้งนั้น เพราะฉะนั้น เราฝึกเนี่ย เราสามารถที่จะแยกเสียงได้ทั้งนั้น ทำไมจะแยกไม่ได้ แยกได้ แยกจนกระทั่งที่ว่า เราสามารถที่จะทำไม่ให้ใครมองเห็นได้ มองไม่เห็นเราก็ได้ ถ้าเราทำได้ ถ้าเราฝึก ก็เหมือนโลกวิญญาณนี่ เราตายไปก็มีกำลัง คนเยอะแยะนี่ไม่สามารถมองเห็นเราได้ ให้เห็นคนเดียวก็ได้ สองคนก็ได้ อย่างนั้นน่ะ คือกำลัง ถึงว่า ยังเสียดายว่า น่าจะฝึกคนทั่วประเทศนะ พูดถึง ถ้าฝึกได้นี่กำลังมากนะ เมืองไทยนี่ ซึ่งทรัพยากรของพระโพธิสัตว์นะ หรือพระอรหันต์ในเมืองไทยนี่มีมาก มากจริงๆ เยอะไปหมดเลย พระพุทธเจ้าสี่องค์ พระอรหันต์นับไม่ไหว ไม่ไปไหนพลังงาน สิ่งที่มนุษย์ทำดี พลังงานมา ทำไม่ดี ไม่มา เหมือนเราคิดดีนี่ สิ่งที่ดีก็มา คิดไม่ดี สิ่งที่ไม่ดีก็มา ถ้าเราไม่คิดล่ะ มีคนถามหลวงตาว่า แก้กรรมได้ไหม บอก ได้ ถ้าคุณไม่คิด มันไม่มา รับรอง

รับประกันเลย มันไม่มาแน่ๆ ถ้าคุณไม่คิด ทำยังไงให้มันไม่คิดล่ะ ทำยังไงล่ะ เออ ถ้าคิดเมื่อไร มันมาเมื่อนั้น มายาวเลย เคยอธิบายเมื่อหลายปีมาแล้ว ผัวเมียสองคนอยู่ด้วยกันนี่นะ มันก็บันทึกทุกวันนั่นละ พอด่ากันมันมาแปบเดียวนั่นล่ะ ไหลเลย ถ้าอยู่ปรกติธรรมดา ไม่มา ยังไงก็ไม่มา ถ้าพูดถึงความดีอยู่ด้วยกันนี่ มันก็อยู่ด้วยกันนั่นน่ะ พอโกรธเมื่อไรล่ะ โอโห มาเป็นยาวเลย ลืมไปแล้ว เมื่อสิบปียังมาเลย เนี่ยเราฝึกให้ลืม โดยการภาวนา โดยทำใจให้นิ่งๆ ทำยังไงก็ได้ให้มันสบายๆ มันก็แยกได้แล้ว

มันไม่ยากอะไรนี่ ไอ้ที่ยากคือเราไม่ทำเท่านั้นเอง มัวแต่ไปบันทึกทีวีบ้าง วีดีอะไรทุกวันเลย ตื่นเช้ามาไม่สวดหรอก คลำแล้วรีโมต ฟั๊บ เอาแล้วบันทึกล่ะ เรื่องราว มันเกินไป

ท่านบอก เอาพอดี ไม่ใช่ไม่ดูนะ ดู แต่อย่าเกินไป อายุสั้น เพราะไปดูแล้วมันเกร็ง อาการ อาการอิงไปตามพลังงาน แล้วก็ติด บางคนหลวงตาเห็นนะ คนแก่อายุห้าหกสิบเนี่ย ดูหนังทั้งคืน เป็นปึกๆ เลย โอโห ถ้ามาภาวนามันจะได้ขนาดไหนเนี่ย มหาศาลเลย

. . .

เรียบเรียงเนื้อหาจากคติธรรมคำสอนของ
พระอาจารย์ วรงคต วิริยธโร (หลวงตาม้า)
วัดพุทธพรหมปัญโญ (วัดถ้ำเมืองนะ)
ต.เมืองนะ อ.เชียงดาว จ.เชียงใหม่
facebook.com/watputtaprompanyo

มากราบพระกัน.. เป็นมงคล.. ระลึกถึงความดีแห่งพระพุทธะ.. ในรูปพระแก้วแดงทรงเครื่องจักรพรรดิ ประดับทองคำและอัญมณีแท้ ทั้งองค์ สื่อพุทธบารมีกำลังจักรพรรดิรวมแห่งพระศรีอริยเมตไตรยพุทธเจ้า อฐิษฐานจิตอาราธนาบารมีองค์พระแก้วแดง โดย พระอาจารย์ วรงคต วิริยธโร หลวงตาม้า ประดิษฐาน ณ วัดพุทธพรหมปัญโญ (วัดถ้ำเมืองนะ) ต.เมืองนะ อ.เชียงดาว จ.เชียงใหม่ เพื่อเป็นศาสนสมบัติสืบทอดอายุพระศาสนาสืบไป และเป็นพุทธบารมีที่พึ่งแด่พุทธศาสนิกชน ตลอดจนภพภูมิทั้งหลายทั่วทั้งสามแดนโลกธาตุ เพื่อความมงคลร่มเย็นเป็นสุข น้อมนำจิตสู่กระแสแห่งธรรมของสมเด็จพระสัมมาสัมพุทธเจ้า..

ชมสารคดีวัด http://youtu.be/Bh6HdoefqMI

ขอบุญนี้จงถึงแด่ทุกท่านทุกรูปนาม ทุกประการเทิอญ..

. . . . . . . . .

The Buddha statue you see in this picture is made of red stone and has been altered to appear glassy transparent, for the decoration they are made of real gold, diamonds and jewelry. This Buddha statue is enshrined at our Temple in the province of Chiangmai, Thailand, and stands to represent the teaching and good will of lord Buddha for Buddhist to remind them self of the teaching and the way of Bodhidharma.

You can watch a documentary about our temple with English subtitle's at this link http://youtu.be/hcC1XkapVrc

Best wishes..

ทำน่ะไม่ยากหรอก...ที่ยากน่ะไม่ทำ ให้หมั่นดูจิต รักษาจิต พระท่านคอยจะช่วยเราอยู่ เราได้ช่วยเหลือตัวเองก่อนหรือยัง อย่าไปดูคนอื่น...ให้ดูตัวเอง นั่งไปเถอะ สว่างก็ได้บุญ มืดก็ได้บุญ

ขยันก็ให้ทำ ขี้เกียจก็ให้ทำ เวลาเหลืออีกไม่มากแล้ว
ให้พากันปฏิบัติ.. ข้าจะคอยช่วย

- หลวงปู่ดู่ พรหมปัญโญ

15 ก.พ. 2557 งานหล่อพระที่วัดถ้ำเมืองนะ คุณยายผู้นี้ ค่อยๆ เดิน มากราบหลวงตาม้า มีข้าวตอก ดอกไม้ใส่ชาม มาไหว้หลวงตา แล้วหยิบแหวนทองคำ อย่างช้าๆ ยกขึ้นอธิษฐานในการหล่อพระศรีอริยเมตตรัยกับหลวงตาที่วัดถ้ำเมืองนะ ..เห็นแล้ว อดปลื้มไม่ได้ โมทนากับคุณยายท่านนี้ด้วย เห็นการกราบไหว้อย่างช้าๆ เห็นการเคารพหลวงตาอย่างนอบน้อม ทำให้รู้สึกละอายใจในความเป็นลิงทะโมนในตัวเอง...

- Norasing Ja

ทำบุญอย่าให้เดือดร้อนตัวเอง

หลวงตาม้าท่านมักจะกล่าวสอนอยู่เสมอๆว่า การ สร้างบุญที่เป็นมหากุศล อาทิเช่น การสร้างพระพุทธรูปขนาดใหญ่ พระมหาเจดีย์ สร้างยอดฉัตรหรือสร้างศาสนสถานอื่นใดก็ตาม รวมถึงธรรมทานด้วย เพื่อลดวิบากกรรมหนักๆ สามารถทำได้ แม้แต่ผู้ที่มีเงินน้อย การทำบุญนี้ ไม่จำเป็นจะต้องใช้เงินมาก เหมือนที่หลายๆคนในปัจจุบันเข้าใจและติดเป็นค่านิยมกัน เป็นชาวพุทธแล้วต้องรู้จักการทำบุญให้เป็นไม่หลงบุญ จึงจะได้รับอานิสงค์จากการทำบุญนั้นๆอย่างเต็มเปี่ยม

หลวงตาม้าท่านยังมักกล่าวสอนอีกว่า การทำบุญทุกอย่าง ไม่ว่าจะบุญเล็ก บุญใหญ่ ให้ทำตามแต่กำลังของเราที่สามารถจะทำได้ และต้องไม่เดือดร้อนตัวเอง แม้แต่เงินสลึงเดียวก็สามารถสร้างมหากุศลได้ ขอให้เพียงเงินนั้นบริสุทธิ์ ไม่ได้ไปเบียดเบียนของใครมาก็พอ และที่สำคัญเจตนาตอนที่ทำ ต้องบริสุทธิ์ มีความยินดีในบุญที่ทำ เกิดความสุขและความอิ่มเอมใจ นั่นแหละมหากุศลทั้งสิ้น แต่ ถ้าไม่มีเงินจริงๆ ก็ยังสร้างมหากุศลได้ โดยการใช้แรงกายแรงใจในการช่วยก่อสร้าง หรือแม้แต่การไปชักชวน ป่าวประกาศให้คนมาร่วมสร้างบุญ และขออนุโมทนาบุญกับคนเหล่านั้นด้วยทุกครั้ง ก็จะได้บุญมากเช่นเดียวกัน อยู่ที่เจตนาและความตั้งใจเป็นที่ตั้ง สรุปสั้นๆ ว่า การทำบุญนั้น ไม่ว่าจะเป็นเงินเท่าใดก็ได้บุญเช่นกัน อยู่ที่กำลังใจและกำลังทรัพย์ของเราให้พอดีตัวเป็นสำคัญ หากทำเช่นนี้ได้ในการทำบุญทุกครั้ง จะได้ทั้งบุญและบารมีไปพร้อมๆกัน

หลวงตาม้าท่านเคยกล่าวว่า ยิ่งการทำบุญใดๆที่เป็นประโยชน์ต่อคนจำนวนมากๆ บุญนั้นก็จะมากขึ้นทวีคูณ ไม่มีวันหมด อาทิเช่น พระพุทธรูป สังฆทาน สร้าง โรงทาน วิหาร อุโบสถ ถนน เป็นต้น จนกว่าสิ่งก่อสร้างหรือศาสนสถานนั้นๆที่ร่วมสร้างจะพังทลายไป และบุญจะเกิดขึ้นแก่เราทุกครั้งที่ศาสนสถานที่เรามีส่วนร่วมนั้นได้เกิดประโยชน์แก่ผู้อื่นอีกด้วย แม้เราร่วมทำบุญไปแค่เท่าที่กำลังเราจะทำได้ก็ตาม ไม่ว่ามากหรือน้อย ก็ถือว่าเราได้ร่วมด้วยกับบุญนั้นทุกอย่าง และได้อานิสงค์ทุกประการ สำคัญที่ความตั้งใจอันดีของเราเท่านั้น

โยมมากราบหลวงตา

หลวงตาม้าท่านเล่าให้ฟังว่า เคยมีโยมผู้หญิงท่านหนึ่งมากราบ หลวงตาม้าท่าน พอโยมเขามาถึงก็บ่นให้ท่านฟังว่าหาโอกาสมากราบยาก อยากมากราบบ่อยๆ หลวงตาม้าท่านก็ให้โอวาทว่า "ไม่ต้องมาถึงที่ถ้ำหรอก ถ้าเคารพกัน นึกถึงกันจริงๆ อยู่ที่ไหนหลวงตาก็ไปได้" คำพูดนี้เป็นกำลังใจสำหรับผู้ที่ยังไม่มีโอกาสไปกราบหลวงตาได้เป็นอย่างดี..

. . .

เรียบเรียงจากคติธรรมคำสอนของ
พระอาจารย์ วรงคต วิริยธโร
(หลวงตาม้า) วัดพุทธพรหมปัญโญ
(วัดถ้ำเมืองนะ) ต.เมืองนะ
อ.เชียงดาว จ.เชียงใหม่