สาธุ สาธุ ทุกสื่งทุกอย่างนั้นเป็นเรื่องสมมุติ ถ้าสิ่งไหนมากระทบจนอายตนะนั้นสัมผัสได้ ก็ให้จิตแค่"รู้ตัว"ว่าอายตนะนั้นมันเกิดขึ้น เอาปัญญาเป็น"ตัวรู้"ว่าอย่าเอาใจไปยึดติด เอาสิ่งที่เกิดขึ้นวางมันไว้อยู่ข้างนอกอายตนะ ใช้ปัญญาดูความเปลี่ยนแปลงของมัน จะมีความรู้สึกเกิดขึ้นว่ามันไม่น่ายึดติดไม่อยากเก็บไว้ เพราะชีวิต,ธรรมชาติและทุกสรรพสิ่งมันคือการเปลี่ยนแปลง ในเมื่อสิ่งนั้นมีอยู่(ต้นไม้) อีกสิ่งหนึ่งก็ต้องมีอยู่(เปลือก,แก่นของต้นไม้) แล้วเวลาล่วงเลยผ่านไป(เกิดความเปลี่ยนแปลง) จนสิ่งนั้นไม่มีอยู่(ต้นไม้) อีกสิ่งหนึ่งก็ต้องไม่มีอยู่(เปลือก,แก่นของต้นไม้) สิ่งนั้นมีอยู่แล้วอีกสิ่งหนึ่งมีอยู่..ผมเรียกว่า"รูปธรรม" แล้วสิ่งไหนที่เกิดขึ้นอยู่(ความทุกข์) อีกสิ่งหนึ่งก็จะไม่เกิดขึ้นอยู่(ความสุข หรืออารมณ์อื่นๆ) ถ้าสิ่งนั้นไม่เกิดขึ้น(ความทุกข์) อีกสิ่งหนึ่งก็จะเกิดขึ้น(ความสุข หรืออารมณ์อื่นๆ) มันจะเกิดขึ้นพร้อมๆกันไม่ได้ ต้องรอให้สิ่งนั้นเปลี่ยนแปลงไป อีกสิ่งหนึ่งถึงจะเกิดขึ้นมา..ผมเรียกว่า"นามธรรม" หากจิตใช้ปัญญาดูสิ่งไหนโดยที่สิ่งนั้นอยู่นอกอายตนะ จิตมันจะรู้และเข้าใจในสิ่งที่เกิดขึ้นอย่างถ่องแท้ (เป็นความเข้าใจที่เกิดจากความรู้สึกไม่ใช่ความเข้าใจที่เกิดจากความคิดเพียงอย่างเดียว) เพราะว่าจิตนั้น"รู้ตัว"อยู่ตลอดเวลาเลยไม่ได้ยึดติดกับสิ่งที่เกิดขึ้นนั้นว่าเป็นตัวเรา เป็นของเรา จิตจึงเจริญด้วยปัญญาอย่างถูกต้องและยุติธรรม ความยุติธรรมจะเกิดขึ้นก็ต่อเมื่อมันไม่มีความรู้สึกเข้าข้างตัวเรา ไม่มีความรู้สึกเข้าข้างฝ่ายใดฝ่ายหนึ่ง ใช้ปัญญาดูที่เหตุและผล อย่างเป็นกลาง เพราะความยุติธรรมมันก็จะเข้าข้าง...ความถูกต้องเสมอ...ถ้าหากผมกล่าวผิดประการใดต้องขออภัยด้วยครับ...(จากสภาวะธรรมที่เกิดขึ้นเพียงชั่วครู่)
สาธุ สาธุ ผมยินดีมากที่ยังมีบุคคลที่แสวงหาพุทธภูมิ เพราะผมรู้สึกโดดเดี่ยวในเส้นทางสายนี้ เส้นทางที่ไปถึงฝั่งมันมีหลายเส้นทาง แต่ปลายทางก็คือนิพพาน ผมเป็นคนหนึ่งที่มีเส้นทางไม่เหมือนกับพระพุทธองค์ องค์ปัจจุบัน อาจจะเป็นธรรมะในอนาคต ถ้าเป็นไปได้ก็อยากที่จะพูดคุยกับบุคคลที่ปรารถนาหน่อพุทธภูมิทุกท่าน แฟสบุ๊คผม "ความจริงของความรู้สึก คัมภีร์เวตาล" หรือโทร 0840868717 หนุ่ม สาธุ สาธุ