ธรรมดาของโลก"การที่คนเราแม้แต่ในวงนักปฎิบัติธรรมะ
ตราบใดที่เรายังเป็นปถุชนคนมีกิเลศอยู่
ก็ย่อมที่จะมีการกระทบกระทั่งกันเป็นเรื่องธรรมดา
แต่เราควรพึงระลึกถึงประโยชน์เพื่อคนส่วนใหญ่ไว้ก่อน
ยิ่งหากการที่เราเข้ามาเกี่ยวข้องกันเป็นไปเพื่องานบุญไดๆ
หรือประโยชน์แก่พระศาสนา เราต้อง
มีขันติในส่วนที่จะขัดกับจุดสำเร็จของงานให้ได้
ซึ่งเข้ามากระทบเรา แม้ว่าซ้ำแล้วซ้ำอีก
เมื่อเราคล่องแล้วการรู้จักปล่อยวางและให้อภัย
จะเป็นสิ่งไม่ยากเลยและเราจะสามารถเป็นผู้ไม่หวั่นไหว
ไปตามโลกธรรมที่เข้ามากระทบได้ง่ายจนในที่สุด
ไม่เลยหากเราทำถึง...
แม้แต่การถูกกระทบจาก
ผู้ไม่หวังดีก็ควรพิจารณาตามนี้
เพื่อความไม่ทุกข์ตามสิ่งเร้านั้นๆ
...โลกธรรม เป็น ธรรมดาของโลก อย่าไปหวั่นไหว
น้อมใจสู่คุณพระพุทธ พระธรรม พระสงฆ์
แล้วปฎิบัติจิต อารมณ์ของจิตตามนี้ จับจิตสู่สมาธิ วิธีง่ายๆ
สูดลมหายใจเข้าลึกๆ สบายๆ ถอนลมหายใจออกอย่างผ่อนคลาย
ยาวๆ สบายๆ(ระบายลมหยาบออก)
แล้วระลึกรู้ลมหายใจเข้า ออก
หรือระลึกรู้ฐานของสมาธิฐานใดก็ได้ที่เราถนัด"
สติ...
พิจารณา...ให้
ขันติ...เกิด(เพราะยับยั่งอารมณ์ชั่ววูบนั้นกดไว้ได้ด้วยการระลึกรู้ทันอารมณ์นั้น)
แล้วมาผลิกอารมณ์จิตโดยการ
ยังกำหนดสติ สตินั้นจึง..พิจารณา...แล้วก่อให้
เกิด...เมตตา(โดยการระลึกถึงผลเสียที่จะตามมาและสงสารในความทุกข์ผู้อื่นนั้นที่ต้องทุกข์เพราะอวิชชาและไฟที่แผดเผาจิตผู้นั้น)
เมตตา...ก่อให้
อภัยทาน...เกิด(เพราะไม่เห็นประโยชน์ของการที่จะบันดาลโทสะประกอบกับเมตตาสงสารที่เขาต้องมาทุกข์เพราะความไม่รู้)
น้อมระลึกสติไว้...จนอารมณ์จิต
ปล่อยวางได้(เพราะอภัยทานก่อให้เกิด)...จึงยกจิตเหนือปัญหานั้นโดยการ
น้อมสู่อุเบกขา(การมีอารมณ์ไปตามสิ่งที่เข้ามากระทบก่อให้เกิดทุกข์ เราพึงวางเฉยต่อสิ่งนั้นๆเสีย)
...แล้วยังคงระลึกถึง
สติอยู่เสมอตลอดกระบวนการ...อันนำไปสู่การ
พิจารณาไตร่ตรองกระบวนการทั้งหมดด้วยจิตที่โล่ง สบายและปล่อยวาง
...อัน
นำไปสู่...ผล
ผลลัพธ์ที่เกิดจากการไตร่ตรองด้วยจิตอันเป็นกุศล
การกระทำสิ่งใดๆด้วยจิตอันเป็นกุศล
และพิจารณาดีแล้วนั้น
ผลย่อมแตกต่างจากจิตที่ขุ่นมัว...
และท้ายที่สุดตัวเราเองนั้นละจะเป็นผู้สบายกายสบายใจ...แม้เราเป็นฝ่ายกระทำ
เพียงฝ่ายเดียวก็ตาม...บุคคลผู้มีเมตตาบริสุทธิ์แม้ศัตรูที่ร้ายกาจที่สุด
สักวันหนึงย่อมระลึกรู้ถึงกระแสตัวนี้ได้...ที่สำคัญการทรงจิตให้ตั้งอยู่ใน
ความไม่หวั่นไหวต่อกิเลศและตั้งจิตเป็นกุศล ฟ้าดินย่อมแลเห็นและคุ้มครองเอย...