พุทธภูมิทั้งหลายมาแนะนำตัวและแลกเปลี่ยนการบำเพ็ญบารมีได้ที่นี้ครับ

[tummasawaddee]

ขอร่วมอนุโมทนาบุญกับทุกท่านด้วยนะครับ  -/\-

[suwicharn]

ชื่อ สุวิชาญ ครับ
เรื่องราวที่เชื่อมโยงกันอย่างไม่น่าเชื่อเรื่อง พุทธภูมิ
1. ได้ไปเที่ยวที่วัดท่าซุงเป็นครั้งแรกละได้รับการเรียนเรื่องพระนิพพาน
2. ได้ไปสวดมนต์ข้ามปีที่ วัดเกตุมวดี เป็นสถานที่พระโพธิสัตว์ไปอธิฐานบารมี
แต่ข้าพเจ้ากลับอธิฐานให้ถึงซึ่งพระนิพพานในชาติปัจจุบัน
3. ถัดจากนั้นไม่นานก็มีอะไรดลใจให้ไปที่วัดถ้ำเมืองนะ
4. ด้วยความสงสัยจึงอธิฐานกับรูปลักษณ์หลวงปู่ทวด
และทำการเสี่ยงทายโดยการยกช้าง โดยนึกถึงบารมีพระศริอารย์
ผมออกมาคืน ผมเคยปรถนาเป็นพุทธภูมิ

ที่กล่าวมาทั้งหมดนี้ผมมานั่งนึกดูผมก็ยัง งง
แต่ทุกวันนี้ผมสวดจักรพรรดิ์ในใจทุกวัน
Mail ; suwicharn.sri@gmail.com

[ณัฐนันท์]

เจริญพร   อาตมาพระณัฐนันท์  จกฺกธมฺโม  ปรารถณาพุทธภูมิแบบวิริยะธิกะ    เรื่องจากปีที่แล้ว หลังจากที่กลับมาสนใจสวดมนต์ไหว้พระอีกครั้ง    ก็ตามหาเส้นทางของตนเองว่าจะไปทางไหน    ตอนแรกอยากจะเป็นสาวกภูมิ   โดยต้องการสำเร็จปฏิสัมภิทา 4     แต่พอผ่านมาสักระยะก็เกิดปรารถณาพุทธภูมิเสียดื้อๆ   หลักจากศึกษาประวัติหลวงพ่อปานวัดบางนมโค  หลวงปู่ดู่   และหลวงพ่อฤาษีลิงดำ    ก็ยิ่งรู้สึกว่า  ตัวเองต้องการเป็นพระพุทธเจ้า  และต้องเป็นแบบเดียวกับพระศรีอาริยะเมตไตรด้วย มันรู้สึกอยากรู้สึกชอบยังไงไม่รู้    แล้วก็พาลจำเรื่องได้ว่าหลายสิบปีก่อน   จู่ๆก็พูดขึ้นเองคนเดียวว่า   วันนึงเราจะเป็นพระพุทธเจ้า   ก็เป็นเรื่องที่แปลกดีว่าทำไมจึงพูดอย่างนั้น  (ขณะนั้นอยู่คนเดียว  พ่อแม่ไม่ได้อยู่ในบ้าน)

จึงอธิษฐานเช่นนี้เรื่อยมาจนกระทั่งอาตมาอุปสมบทเป็นภิกษุก่อนเข้าพรรษา 1 เดือนในช่วงที่ผ่านมานี้เองจนถึงปัจจุบัน

[Thanaphot Mahajakkapat]

   สวัสดีพี่น้องทุกท่านนะครับ ผมชื่อกอล์ฟนะคับ อายุ 23 ปี ก่อนอื่นก็ขอคารวะทุกคนนะครับ โดยเฉพาะลูกหลานของพ่อองค์ปฐม พ่อฤาษีลิงดำ หลวงปู่ปาน หลวงปู่ดู่ และศิษหลวงตาม้าทุกคนนะครับผมขอกราบคารวะเป็นพิเศษเพราะถือว่าเราเป็นพี่น้องกัน ตั้งแต่เด็กๆผมมักจะตั้งคำถามตัวเองเสมอว่าเราเกิดมาทำไม เกิดมาเพื่ออะไร เคยบวชเณรและสนใจพระธรรม โดยส่วนตัวจะเป็นคนขี้สงสารมาก ยิ่งเวลาเห็นขอทานหรือสัตว์ที่เจ็บป่วย(สงสารจนน้ำตาคลอเลย) พอโตมาก็เริ่มถูกกิเลสย้อมเมาจนเกือบจะเสียผู้เสียคน ห่างหายจากธรรมะไปอย่างสิ้นเชิง

      จนเข้ามหาวิทยาลัยก็ทำบาปกรรมเอาไว้เยอะเลย ศีล 5 ขาดสะบั้นเลย (ส่วนใหญ่คือกาเม และปานาติบาต) และกรรมก็ตามสนองมาเรื่อยๆ ทีนี้อยู่มาวันหนึ่งผมย้ายหอใหม่ก็นึกอยากห้อยพระเครื่อง (ข่าวว่าหอนี้ผีดุมาก 555) เลยกลับบ้านมาหาพ่อและถามหาพระสักองค์ พ่อก็หาโน่นหานี่มาให้เลือก แต่ผมติดใจองค์ที่พ่อห้อยเลยถามว่านี่พระอะไร พ่อเลยบอกว่าเหรียญท้าวเวสสุวรรณของหลวงพ่อฤาษีลิงดำ ตอนนั้นยังไม่รู้จักหลวงพ่อแต่เคยได้ยินชื่อมาบ้าง ประกอบกับอยากบูชาท้าวเวสสุวรรณด้วยเลยขอพระองค์ที่พ่อห้อยซะเลย(อยู่หอคนเดียวอยากมีท่านมาอยู่เป็นเพื่อน ซึ่งท่านปู่เวสสุวรรณจะช่วยปกป้องผู้ที่ปฏิบัติธรรมจากภูติผีปีศาจน่ะครับ) จนวันหนึ่งมีเหตุการณ์ที่ทุกข์หนักที่สุดในชีวิต (เด๋วค่อยเล่านะครับเพราะมันยาว ลองฟังเพลงความเจ็บยังคงหายใจของออฟ ปองศักดิ์ดูครับ อารมณ์ประมาณนั้น) ไม่รู้จะหันไปพึ่งใครก็มีเพื่อนคอยปลอบใจเป็นกำลังใจ จนเพื่อนก็ได้นำมาเข้าหาธรรมะอีกครั้งหนึ่ง และเพื่อนเป็นศิษย์พ่อฤาษี พอผมได้ลองฟังคำสอนของพ่อเท่านั้นล่ะผมติดใจเลย และตั้งใจศึกษาคำสอนของพ่อฤาษีมาตลอด จนได้เข้าใจเรื่องนิพพานมากยิ่งขึ้นและเริ่มสนใจทำกรรมฐานมาก ต่อมาไม่นานก็เริ่มสวดมนต์มากขึ้น และเกิดความศรัทธาพ่อองค์ปฐมมากตอนได้ฟังคำสอนที่พ่อฤาษีเล่าว่าได้เจอองค์ปฐมครั้งแรกเป็นอย่างไร (พ่อฤาษีเป็นลูกท่านองค์ปฐม) ก็ได้สนใจค้นคว้าหาข้อมูลขององค์ปฐม จนไปทำอีท่าไหนก็ไม่รู้ไปผมก็จำไม่ค่อยจะได้ แต่เอาเป็นว่าได้พบเจอเข้ากับบทสวดมหาจักรพรรดิ์ (น่าจะเป็นเพราะหารูปองค์ปฐมแล้วไปเจอรูปองค์พระปางมหาจักรพรรดิ์ เห็นสวยดีเลยคลิ๊กเข้าไปดู หลังจากนั้นก็ค้นกูเกิ้ลว่า องค์ปฐมบรมมหาจักรพรรดิ์ เลยเจอบทสวด) และรู้สึกชอบบทสวดบทนี้มาก อานิสงมากมายหลายประการ จึงจดจำมาสวด ต่อมาก็นึกอยากหาพระของหลวงปู่ดู่ เพราะเราสวดคาถาท่าน เลยอยากมีท่านมาบูชา แต่เอ๊ะ เราห้อยพระแล้วนี่ เลยนึกออกว่าตอนเด็กพ่อเคยให้แหวนพระมาใส่ จึงคิดว่าตอนนี้เราต้องการแหวนหลวงปู่ดู่ พอกลับมาบ้านถามพ่อว่ามีไหมก็ปรากฏว่ามี และใส่ได้พอดีนิ้วเลยก็เลยได้วัตถุมงคลอีกชิ้นมาบูชา (ซึ่งตอนหลังก็นึกอยากได้พระหลวงปู่ทวดมาก คิดถึงหลวงปู่ทวดทั้งวัน แล้วเย็นวันนั้นก็ได้มาทันทีเลยครับ เป็นพระจากงานตักไข่วันเกิดหลวงตาม้า พอดีร่วมบุญไว้ พอได้มาผมก็ซื้อลูกปัดใสแล้วมาร้อยกับเชือกสีทองเป็นประคำ 108 เม็ดทำเป็นสายห้อยพระหลวงปู่ทวด และใช้นับสวดมนต์ไปในตัว ส่วนเหรียญท้าวเวสสุสรรณก็พกติดตัวตลอด ใส่กระเป๋าไว้ไม่ได้ห้อย ต่อมาก็มีลูกแก้วจักรพรรดิ์ กับองค์พยาครุฑทองมาพกติดตัว)

      ซึ่งต่อมาผมก็สวดคาถามหาจักรพรรดิ์มาตลอดประกอบกับศึกษาธรรมะของหลวงพ่อฤาษีเป็นประจำ และหมั่นนั่งสมาธิสวดมนต์เป็นนิจ จนอยู่ดีๆดันนึกอธิษฐานหน้าพระพุทธรูปว่าอยากตรัสรู้ธรรมทั้งหมดที่พระพุทธเจ้าตรัสรู้ว่า "ธรรมใดที่องค์สมเด็จพระพุทธเจ้าตรัสรู้ ขอให้ข้าพเจ้าตรัสรู้ธรรมนั้นด้วยเถิด" ไปๆมาๆได้ยินคนพูดว่าอยากเป็นพระพุทธเจ้า แต่ก็ไม่ได้ใส่ใจอะไรมาก(คิดว่าเรื่องของเขา) ผมก็หมั่นทำบุญปล่อยปลา ทำทาน สวดมนต์นั่งสมาธิมาตลอด จนได้มาลองฟังคำสอนของหลวงตาม้า (ถาม-ตอบ) ก็ติดใจ ชอบฟังมาจนทุกวันนี้ อยู่มาวันหนึ่งในใจก็ดันคิดว่าเราจะเป็นพระพุทธเจ้า เราจะช่วยเหลือสัตว์โลกให้พ้น ทุกข์ (ผมมองไปทางไหนในโลกก็เจอแต่ความทุกข์) ทีนี้ก็เริ่มศึกษาเกี่ยวกับพุทธภูมิ ไปไปมามาก็อธิษฐานเลยว่า ขอให้ได้ตรัสรู้ ขอให้ได้เป็นพระพุทธเจ้า ก็เริ่มตั้งใจศึกษาเรื่องราวเกี่ยวกับพุทธภูมิมากขึ้นและศึกษาคำสอนของหลวงตาม้ามากขึ้น (สลับกับฟังคำสอนของท่านพ่อฤาษี) แต่อย่างที่รู้กันว่าพ่อฤาษีท่านลาพุทธภูมิ (ผมก็อธิษฐานว่า พ่อครับ พ่อลาแต่ผมไม่ลานะครับ ผมขอไปต่อนะ)     
 
       แรกๆก็คิดว่าเราไม่ต้องการไปนิพพาน เราต้องการบำเพ็ญบารมีและช่วยเหลือสัตว์โลก แต่อนิจจัง ด้วยความที่ร่างกายผมเจ็บป่วยอยู่เป็นนิจและผมรู้สึกเหนื่อยหน่ายและเบื่อกับร่างกายนี้มาก เพราะมันมีแต่ทุกข์ มันเจ็บมันปวดไปหมด (ตอนนี้ที่เป็นมากคืออาการปวดข้อทั้งร่างกาย) ประกอบกับชีวิตรักที่น้ำเน่าเหมือนละคร เล่าสั้นๆคือ "แฟนอายุเยอะกว่า แฟนเป็นคนมีเงินแต่ผมจน ก่อนมาเจอเธอผมต้องทำงานไปด้วยเรียนไปด้วยมาตลอดครับ (เคยทำทั้งงานกลางวันและงานกลางคืน) แฟนท้อง ดีใจเรากำลังมีลูก แต่พอถึงวันคลอดกับมีผู้ชายอีกสองคนมาปรากฏตัวว่าเป็นพ่อของเด็ก เรื่องราวสุดดราม่าก็เกิดขึ้น และแล้วเรื่องราวก็ผ่านพ้นไป กว่าจะจบได้ก็นานพอดู สุดท้ายแฟนตัดชายอื่นได้ (ผมต้องอยู่เหมือนตายมานานเลยนี่ก็เวรกรรมผมทำบาปกับผู้หญิงไว้เยอะ) และผมเป็นพ่อเด็ก แต่ก็อนิจจังอีก ครอบครัวแฟนไม่ยอมรับผม ไม่ต้องการผม ซึ่งทุกวันนี้ผมยังไม่เคยเจอลูกตัวเองเลย ได้แต่เห็นในรูปที่แฟนส่งมา แฟนก็มาหาบ้างแต่ไม่ได้พาลูกมาด้วยเนื่องจากเหตุผลบางประการ (ผมเรียนยุ มข แฟนเป็นหมอเปิดคลินิกยุที่ขอนแก่น แต่พอท้องแก่ก็ต้องกลับไปอยู่บ้านที่ กทม ไม่ค่อยได้ลงมาขอนแก่น) ซึ่งทุกวันนี้แฟนก็กลับมาทำงาน แต่ไม่ได้เอาลูกมาด้วย อาศัยไปกลับ ขอนแก่น-กทมทุกวันศุกร์ กลับไปหาลูก แล้วกลับมาทำงานวันจันทร์ พวกผมก็อยู่ด้วยกัน 2 คน แต่ด้วยความที่ผมเด็กกว่ามากจึงโดนด่าเป็นประจำ แหะ แหะ" รวมความคือชีวิตผมตอนนี้ไม่มีความสุขจริงๆ มันเห็นแต่ทุกข์ แต่ก็มีธรรมะนี่ล่ะเป็นที่พึ่ง และด้วยร่างกายที่เจ็บป่วยนี่ด้วย (คือกายก็ทุกข์มากถึงขั้นเดินไม่ได้ ลุกจากที่นอนไม่ไหว ใจก็ทุกข์) ผมจึงเห็นอนิจจัง ทุกขัง อนัตตาอย่างชัดเจน เห็นอริยสัจมากพอสมควร (เป็นทุกข์ผมเลยหาทางพ้นทุกข์ จึงศึกษาอริยสัจ 4) จนผมเข้าใจตามคำสั่งสอนของพ่อฤาษีอย่างชัดเจนว่าไอ้ขันต์ 5 นี่มันเลว ขึ้นชื่อว่าร่างกาย ขึ้นชื่อว่าการเกิดมันไม่มีอะไรดีเลย ต่อให้เป็นเทวดาก็ไม่แคล้วต้องมาเกิดใหม่ บางองค์ลงจากสวรรค์ไปนรกเลยก็มี ทุกวันนี้จึงเข้าใจเลยว่า นิพพาน คือบรมสุขอย่างแท้จริง "ผมต้องการไปนิพพานอย่างยิ่ง"

      บางทีผมก็เกิดเบื่อ อยากลาพุทธภูมิ อยากไปนิพพาน ไม่อยากเวียนว่ายตายเกิดแล้ว แต่ใจก็คิดว่าเราคงจะเสียใจ เสียดายเป็นที่สุดถ้าเราไปโดยไม่ฉุดช่วยเหลือเหล่าสัตว์โลกทั้งหลาย เพราะยังมีอีกหลายคน หลายตน หลายตัว ที่ยังหลงอยู่ ยังไม่พบพระธรรม ผมจึงตัดสินใจเด็ดขาดเลยว่า "ต่อให้เราต้องทุกข์ ต้องเหนื่อยอีกสักแค่ไหนก็ตาม ก็จะอดทนเพื่อเหล่าพี่น้องสัตว์โลกทั้งหลาย เพื่อจะพาทุกคนไปด้วยกัน ความสุขของพี่น้องผู้ร่วมเกิด แก่ เจ็บ ตาย ก็คือความสุขของผม"

     กล่าวสรุปสำหรับเส้นทางสายพุทธภูมิของผมก็คือ มีคำสอนท่านพ่อฤาษี หลวงพ่อปาน และพ่อองค์ปฐมเป็นแนวทางเพื่อความหลุดพ้น ซึ่งพ่อองค์ปฐมท่านจะย้ำสอนเสมอว่าให้หมั่นระลึกใน อานาปานุสติ จิตตานุสติ และพรหมวิหาร 4 ซึ่งผมได้นำคำสอนนี้ล่ะมาเรียบเรียงเป็นคาถา 1 บท
" พุทโธ องค์ปฐม สัมมาสัมพุทธัสสะ พุทโธ ธัมโม สังโฆ อานา จิตตัง สติเม เมกะมุอุ พระอรหัง พุทโธ นะโมพุทธายะ (เมกะมุอุ คือพรหมวิหาร 4) "
ซึ่งคาถานี้ทำการอธิษฐานจิตต่อหน้าองค์พระพุทธรูปแล้ว ต่อมาก็คือมีหลวงปู่ดู่และหลวงตาม้าเป็นครูด้านโพธิสัตว์และการบำเพ็ญบารมี ซึ่งผมก็ได้เรียบเรียงคาถาอัญเชิญเทวดาในแบบฉบับของตน เพื่อใช้สวดเอง โดยใช้คำสอนของหลวงปู่ที่ว่า พลังงานไม่เคยหายไปจากโลก และรูปเป็นสื่อของนาม คือรูปเป็นช่องทางการสื่อพลังของภพภูมิต่างๆทั้ง มนุษย์ วิญญาน เทวดา พรหม พระอรหัน พระโพธิสัตว์ พระปัจเจกพระพุทธเจ้าและพระพุทธเจ้า (คือแค่เรานึกถึงชื่อพวกท่าน ท่านก็มองเห็นเราแล้ว เพราะชื่อของท่านเป็นสื่อของท่าน) จึกเรียบเรียงคาถาดังนี้
"สะมันตา จักกะวาเฬสุ อัตราคัจฉันตุ เทวะตา
 อะหัง วันทามิ เทวา จาตุมหาราชิกา มหาราชา ท้าวเวสสุวรรณโณ ท้าววิรุฬหโก ท้าววิรูปักโข ท้าวธตรโฐ พุทโธ นะโมพุทธยะ
 อะหัง วันทามิ เทวา จาตุมหาราชิกา ครุฑายักขะคันธัพพะนาคา
 อะหัง วันทามิ เทวา ดาวดึงสเทวโลก องค์อินทร์และเทพยดาทั้งหลาย
 อะหัง วันทามิ เทวา ยามา พระสยามเทวาธิราชและเทพยดาทั้งหลาย
 อะหัง วันทามิ เทวา ดุสิตตา ท้าวสันดุสิตและเทพยดาทั้งหลาย
 อะหัง วันทามิ เทวา นิมมานรดี ท้าวสุนิมมิตเทวาธิราชและเทพยดาทั้งหลาย
 อะหัง วันทามิ เทวา ปรนิมมิตสวัสดี ท้าวปรนิมมิตเทวราช ท้าวปรนิมมิตสวัสดีมาราธิราชและเทพยดาทั้งหลาย
 อะหัง วันทามิ เทวา พรหมา
 อะหัง วันทามิ พระอรหังสัมมา ปะรินิพพุตัมปิ
 อะหัง วันทามิ ทูระโต อะหัง วันทามิ ธาตุโย อะหัง วันทามิ สัพพะโส พุทธะ ธัมมะ สังฆะ ปูเชมิ"
 คาถานี้ก็ทำพิธีอธิษฐานจิตแล้วเช่นกัน และเป็นคาถาบูชาเทวดา ที่ผมใช้เองเพื่อสื่อถึงสิ่งศักดิ์สิทธิ์แบบเอ่ยนาม เอ่ยตำแหน่งท่านเลยโดยเฉพาะ ส่วนเรื่องการอธิษฐานจิตนี้ ลูกศิษย์สายหลวงปู่ดู่จะเข้าใจ หลักการเดียวกันกับการปลุกเสกพระของหลวงปู่ และการอธิษฐานจิตสร้างลูกแก้วจักรพรรดิ์ของท่าน ซึ่งลูกศิษย์ก็สามารถทำเองได้แต่ต้องอาราธนาบารมีหลวงปู่และสิ่งศักดิ์สิทธิ์ทั้งหมดทั้งมวลอันมีบารมีของพระสัมมาสัมพุทธเจ้าและภูติพระพุทธเจ้าเป็นที่สุด ซึ่งหลวงปู่ท่านจะเมตตารวมบารมีให้เรา (พุทธมนต์แต่ละบทสิ่งที่สำคัญที่สุดคือกำลังใจของผู้สวด สำหรับผมถือว่าใช้ได้ดีเพราะผมศรัทธาในคาถา และศรัทธาในหลวงปู่ดู่มาก)

      แม้อาจเคยอยากลาพุทธภูมิแต่ก็ไม่คิดจะลา กลับยิ่งทำให้กำลังใจมากขึ้นด้วยซ้ำ ทุกวันนี้อธิษฐานออกเสียงต่อหน้าพระพุทธรูปตลอด ต่อหน้าผู้คนก็ออกเสียงตลอด ใครอาจมองว่าแปลกก็ช่าง ผมตั้งสัจจะอธิษฐานแน่วแน่ และให้สิ่งศักดิ์สิทธิ์ทั้งหลายมาร่วมเป็นพยานเสมอ(อธิษฐานหลังสวดคาถามหาจักรพรรดิ์) ส่วนแนวทางก็จะเป็นวิริยะธิกะ เพราะอยากจะเอาสัตว์โลกไปนิพพานด้วยให้มากที่สุด (และอยากเอาอย่างพ่อ 555 พ่อองค์ปฐม กับพ่อฤาษี รวมถึงหลวงปู่ดู่ด้วย) ทุกวันนี้ก็ภวานาไม่ขาด รักษาศีล 5 เป็นเบื้องต้นโดยระมัดระวังอย่างมาก และช่วงที่แฟนไม่อยู่ด้วยจะถือศีล 8 ทำบุญทำทานก็หมั่นทำสม่ำเสมอ ไหวว้พระบูชาข้าวพระทุกวัน คั้งใจไปกวาดพุทธสถานคือลานพระพุทธชินราชทุกวันมีแค่วันที่ติดธุระจริงๆถึงไม่ได้ไป(ถ้ามีเวลามากก็จะถูพื้นด้วย) แล้วก็โมทนาบุญกับคนบุญเป็นประจำ และวิชาโปรดของผมคือวิชาจักรพรรดิ์เปิดโลกของหลวงปู่ดู่ครับ แผ่เมตตาปรับภพภูมิ

     ท้ายที่สุดจะพูดถึงเรื่องการวางกำลังใจของผมนะครับ ทุกวันผมจะไหว้บูชาพระด้วยชีวิต และตั้งสัจจะว่าจะทำตนให้เป็นประโยชน์ต่อพระศาสนา ต่อเทวดาและภพภูมิทั้งหลาย และต่อสัตว์และมนุษย์ทั้งหลาย ตั้งใจจะใช้ชีวิตที่เหลือเพื่อพระศาสนา เพื่อเป็นสื่อให้เทวดาและภพภูมิทั้งหลายได้โมทนาบุญ โดยเน้นการสร้างบุญด้วยการภวนาแล้วแผ่เมตตาเป็นหลัก (แต่ก็ตั้งใจบำเพ็ญบารมี 10 ทัศให้ครบถ้วนเสมอ) คือเน้นปฏิบัติให้มากๆเข้าไว้ ตามคำสอนของหลวงปู่ดู่คือ "เวลาเหลือไม่มากแล้ว ให้เร่งปฏิบัติ" และ "ไม่ปฏิบัติแค่นาทีเดียวก็ถือว่าขาดทุนกับการที่ได้เกิดมาเป็นมนุษย์" รวมกับคำสอนของพ่อฤาษีคือ "ผู้ใดมีกรรมฐานอยู่ในทุกขณะชีวิต ผู้นั้นเป็นศิษเอกชั้น 1 ของข้า (อาจไม่ตรงตามที่ท่านว่าแต่ผมเข้าใจอย่างนี้) " และที่สำคัญผมไม่ยินดีในการเกิดในอบาย เกิดเป็นมนุษย์ เทวดา หรือพรหมอีกแล้ว ผมต้องการไปนิพพานจุดเดียว (ถึงแม้จะยังต้องเกิดอีกก็เถอะ แต่ก็เกิดเพื่อสร้างบารมี)

     สรุปนะครับ การวางกำลังใจที่สำคัญของผมคือ ศึกษาให้มาก(คัดเฉพาะเรื่องที่คิดว่าจำเป็นสำหรับเราทั้งทางโลกและทางธรรม) ปฏิบัติธรรมให้มาก บำเพ็ญบุญบารมีให้มาก อธิษฐานทุกวันเพื่อโพธิญาน เพื่อความเป็นพระพุทธเจ้าจุดเดียว อธิษฐานออกเสียงให้ดัง ให้ฟังชัด ให้สิ่งศักดิ์สิทธิ์เป็นพยาน มอบชีวิตนี้แก่พระศาสนา พระพุทธ พระธรรม พระสงฆ์ โพธิญานและพระนิพพาน (ย้ำว่าต้องวางกำลังใจด้วยชีวิตเลยนะครับ ผมค่อยๆทำมาจนมันซึมเข้าไปในจิตใต้สำนึกแล้ว) และสองสิ่งที่เป็นหัวใจสำคัญสำหรับผมนะครับ คือ

1.พระคาถามหาจักรพรรดิ์และศาสตร์ของหลวงปู่ดู่ (เป็นศาสตร์เร่งบุญบารมี ช่วยเหลือภพภูมิ ผูกมิตรและสร้างบริวารไปในคราวเดียวกัน) เราจะสัมผัสได้เลยครับว่าเราไม่ได้อยู่คนเดียวตอนสวด และยิ่งตอนสัพเพ แล้วบอกให้ภพภูมิโมทนาบุญนี่ยิ่งสัมผัสได้เลยครับแล้วพวกเขารับรู้และโมทนาบุญจากเรา

2.มุ่งไปนิพพานจุดเดียว ไม่ยินดีในการเวียนว่ายตายเกิด ไม่ต้องการอะไรอีกแล้วนอกจากนิพพาน (ถึงแม้จะยังต้องเกิดอยู่เพื่อบำเพ็ญเพียรแต่ผมก็วางกำลังใจอย่างนี้) คือตั้งใจปฏิบัติให้มันถึงนิพพานในชาตินี้เลย เข้าใกล้นิพพานให้ได้มากที่สุด คือเราจะเป็นพระพุทธเจ้านะ เราต้องจริงจังกับนิพพานเป็นที่สุด เพื่อที่เราจะได้ไปสั่งสอนผู้อื่นต่อไป โดยที่ผมวางกำลังใจแบบนี้ได้เพราะคำสอนของท่านพ่อฤาษีลิงดำ และบวกกับความทุกข์ทั้งหลายที่ได้รับ จนทำให้จิตมันเห็นธรรม มันเห็นอริยสัจของมันเองครับ เป็นปัจจัตตัง (ต้องขอบคุณความทุกข์จริงๆ)

ปล.ผมเชื่อว่ามีพี่น้องหลายคนที่มีกำลังใจเช่นเดียวกันกับผมและอาจมากกว่าผม ณ ที่นี้ผมมาเพื่อเล่าประสบการณ์ และแนะนำตัวเองให้รู้จักครับ หากพิมพ์อะไรผิดพลาดตกหล่นก็ขออภัยนะครับ สุดท้ายนี้ขอโมทนาบุญกับทุกท่าน ทุกรูป ทุกนาม ทุกประการ และประโยชน์สุขใดผมจักได้รับจากการบำเพ็ญบุญทั้งหลายจากอดีตชาติจนปัจจุบันชาติ ของท่านทั้งหลายจงโมทนา และได้รับประโยชน์สุขเช่นเดียวกับผมทุกประการ สาธุครับ

[วชิรวงศ์]

ผมเป็นเด็กอายุ16ปีเมื่อก่อนปรารถนาหลายอย่างเช่นสาวกภูมิปัจเจกภูมิแต่มันก็รู้สึกว่ามันไม่ตรงกับเรามันไม่ใช่ปัจจุบันนี้ก็ปรารถนาพุทธภูมิประเภทศรัทธาธิกะ
ปล.ผมชื่อเอ็มนะครับ

[watwaarram]

              เราได้เห็นสัตว์ทั้งหลาย ได้ตายไปต่อหน้าบ้าง ได้เห็นซากบ้าง หรือได้ฟังข่าวมาบ้าง เราอยากช่วยสัตว์เหล่านั้นให้พ้นจากทุกข์ เราได้ตั้งจิตแผ่เมตตาไปยังสัตว์ทั้งหลายเหล่านั้น แล้วเราก็ตั้งจิตปรารถนาว่าจะช่วยขนสัตว์เหล่านั้นข้ามพ้นจากความตายให้ได้ เราไม่หวั่นไหว ไม่ย่อท้อ ยังคงยึดมั่นในหนทางแห่งพระโพธิญาณนั้นอยู่ เราปรารถนาช่วยเหลือสัตว์ทั้งหลายที่กำลังทุกข์อยู่ ที่กำลังทนทรมานอยู่ในทุก ๆ ที่ ใน ภพภูมิทั้งหลาย ด้วยมุ่งหวังว่าขอให้สัตว์ทั้งหลายจงพ้นจากทุกข์ทั้งมวล พบพระพุทธเจ้าผู้ประเสริฐ พาตนพ้นทุกข์ไป แล้วถ้าไปไม่ถึงฝั่งนั้นแล้วเราจักอาสาพาท่านข้ามไป ด้วยแขน ขา เลือด เนื้อ หัวใจ ปิยทาน ที่เราพึงสละออกบริจาค เมื่อถึงพุทธภูมิแห่งเรา เราขอฝากคำมั่นถึงท่านพุทธภูมิทั่งหลาย หากท่านทั้งหลายได้สำเร็จพระโพธิญาณก่อนเรา ฝากท่านจงเป็นที่พึ่งให้เหล่าสัตว์ทั้งหลายด้วยเทอญ เมื่อถึงเวลาแห่งเรา เราก็จะพาสัตว์ข้ามฝั่งแห่งพระนิพพานไปให้ได้เช่นกัน
                 วชิรมาณพ (ศรัทธาธิกะบารมี)

[JO-The Searcher]

ผมรู้ตัวว่า ปรารถนาพระโพธิญาณ ตั้งแต่เรียนมหา'ลัย เข้าหาครูบาอาจารย์สายปฎิบัติสายหลวงปู่มั่น และสายหลวงปู่ดู่(คือหลวงตาม้า)
ก็ได้คำตอบคำแนะนำจากท่านทั้งหลาย ในสิ่งที่เราปรารถนาว่า ไม่ใช่ความเพ้อฝัน จินตนาการไปเองและก็ยังรู้ตัวดีว่ากิเลสหนา ปัญญายังน้อย ยังต้องสะสมทำเหตุเพื่อผลที่ตนปรารถนาไปอีกยาวนานตามคำอธิษฐานของตนในอดีตจนถึงปัจจุบันชาติ
●หลวงปู่จันทา ถาวโร เคยไปกราบท่านเมื่อหลายปีก่อน ทั้งที่วัดท่านและที่อื่น ท่านบอกผมเคยปรารถนาสร้างบารมีมา แต่คาพระโพธิญาณ ในสมัยพุทธกาลก็เคยบวชเป็นพระ และคาความปรารถนาอยู่
●หลวงปู่เพียร วิริโย เคยกราบท่านเพียงครั้งเดียว ไม่รู้จักท่านมาก่อน เห็นท่านที่สวนแสงธรรม เมื่อหลายปีก่อน มีโอกาสดี ได้ถวายทาน

ทานเล็กๆน้อยๆในสิ่งที่มีติดตัวในขณะนั้น อธิษฐานเป็นภาษาบาลีในใจ ไม่ได้ออกปากมาดังๆเพื่อสิ่งสูงสุดที่ปรารถนา แค่ในใจ แต่

ท่านกลับรู้วาระจิตครับ ท่านบอกมาสั้นๆว่า"พระโพธิสัตว์"

●หลวงปู่สังข์ สังกิจโก ศรัทธาท่านมานานและได้ทำบุญถวายทานแด่มือท่านทั้งทานเฉพาะองค์ท่านและสังฆทาน

ท่านรู้ถึงความปรารถนาของผมและท่านเคยเมตตาบอกไว้ว่า ยังต้องรอคิวอีกนานหลายองค์

● หลวงตาม้า ท่านเมตตาตอบคำถามที่สงสัยและท่านพูดถึงเรื่องพลังงานที่สื่อตอบรับถึงกันให้ท่านรับรู้ ระหว่างท่านกับผม

● และครูบาอาจารย์ท่านอื่นๆ เช่น หลวงปู่บัวทอง ที่อุดร Etc.ทว่าตนเองยังไม่รู้ไม่เห็นอะไรอีกมากครับ มีนิมิตเกิดขึ้นโดยไม่ได้ตั้งใจจะเห็น ก็คิดว่าเป็นศิริมงคลดี บางอย่างไม่เคยรู้มาก่อน แต่เห็น พอมาเช็คดู มันก็จริง อัศจรรย์ใจดี แต่ก็ไม่ได้ทะนงตัวว่าสิ่งนี้จะทำให้เรามีปัญญาตัดกิเลสได้ ทุกวันนี้ก็ยังแสวงหาอยู่ ยังไม่ใช่เศรษฐีทั้งทางโลกทางธรรม ยังต้องขวนขวายอะไรอีกหลายอย่าง ทั้งโลกและธรรมควบคู่กันไปอีกหลายภพชาติครับ
 อนุโมทนาสาธุการกับความปรารถนาและการสร้างเหตุที่ดีงาม ในทุกๆบุญกุศลของท่านครับ

สาธุๆๆอนุโมทนามิ ：）

สาธุๆๆสรรพทานังเม ปริสุทธัง สัมมาสัมโพธิญาณะปัจจะโยโหตุ เมอนาคเตกาเล

อิทังเม ปุญญะพลัง พุทโธโหมิ เมอนาคเตกาเล

 อิมังสัจจะวาจังอธิษฐามิ
 ทุติยัมปิ อิมังสัจจะวาจังอธิษฐามิ
 ตะติยัมปิ อิมังสัจจะวาจังอธิษฐามิ
พุทธังอธิษฐามิ
ธัมมังอธิษฐามิ
สังฆังอธิษฐามิ
 พุทโธสุโข ธัมโมสุโข สังโฆสุโข
 พุทโธสุคะโต ธัมโมสุคะโต สังโฆสุคะโต
 พุทธังประสิทธิเม ธัมมังประสิทธิเม สังฆังประสิทธิเม
พุทธังประสิทธิเต ธัมมังประสิทธิเต สังฆังประสิทธิเต

[ciradhivat]

1.นับแต่นี้เป็นต้น ขอผลบุญช่วยอุดหนุน
ได้ใกล้ชิดทำบุญ กับพระพุทธคุณผู้เลิศเลอ
2.ปัจเจกฤาษี สอนธรรมชี้นำเสนอ
บัณฑิตนายธรรมเธอ ขอเราเห่อเฝ้าฟังธรรม
3.ขอให้ได้ทำทาน ด้วยอาหารที่เลิศล้ำ
เงินทองบำรุงธรรม ด้วยใจป้ำและศรัทธา
4.ขอเหล่าพาลอย่าใกล้ ขอจิตใจอย่าใฝ่หา
ขอแตกฉานในวิชชา ปฏิสัมภิทาญาณฤทธี
5.ขอเราจงมั่งคั่ง อย่างพระอนุรุทธ์ที่
อยากได้สิ่งใดมี ตลอดปีจนนิพพาน
6.ขอเราจงสำเร็จ ได้ถือเพศอย่างศรีอาริย์
สำเร็จโพธิญาณ ได้เป็นสัมมาสัมพุทธเจ้า
7.ขออธิษฐานตั้งจิต ได้พิษฐานต่อหน้าพระพุทธเจ้า
ได้รับการพยากรณ์ว่าตัวเรา คือพระโพธิเจ้าผู้เที่ยงแท้
8.ปฏิสัมภิทาญาณทั้งสี่ อภิญญาฤทธีทั้งห้า
สมาบัติทั้งแปดนี้ จงสำเร็จทุกภพชาติเฮย
จงอาศัยจิตข้าจนกว่านิพพานเทอญ

สุทินนัง วะตะ เม ทานัง อาสวะขยะวะหัง โพธิญาณัง โหตุ สาธุ
เราเคยอธิษฐานคำเหล่านี้ต่อ หน้า พระอรหันต์สาวก
ในศาสนาพระสมณโคตมะสัมมาสัมพุทธเจ้านี้
ปรารถนาพุทธภูมิสาย ปัญญาธิกะ ไม่เน้นสาวกมากมาย
ขอแค่เป็นให้เร็วที่สุด ชอบไม้สะเดาเป็นไม้ตรัสรู้
ชอบอายุ หนึ่งร้อยถึงห้าพันปีเป็นประมาณ
ชอบเกิดในวรรณะผู้ปกครองกษัตริย์หรือพราหมณ์

ตอนนี้กำลังฝึกสมาธิ ขั้นรูปฌาณเพื่อ ข่มราคะ,โทสะ,โมหะไม่ให้ครอบงำจิตใจ
หากสำเร็จก็จะลองเข้านิพพาน ลาเลยฮะฮะ
ถ้าไม่ได้นิพพานในชาตินี้ คงได้เป็นสัมมาสัมพุทธเจ้าสมใจอยากแน่

[DHAMMASAMEE]

... สาธุ สาธุ สาธุ ขออนุโมทนากับทุกท่านที่มีจิตปรารถนาพุทธภูมิ ปรารถนาจะเปลื้องสัตว์จากวัฏฏสงสาร เข้าสู่แดนเอกันตบรมสุข คือพระนิพพานทุกท่านทุกคนครับ

... การเดินทางครั้งนี้ลำบาก และต้องใช้ระยะเวลายาวนาน นับเป็นแสนๆ ชาติ กว่าจะสำเร็จได้ ขอให้ทุกท่านสมความมุ่งมาดปรารถนาทุกท่านครับ   

[watwaarram]

             เมื่อชีวิตมีความตายเป็นที่สุด ความทุกข์ ความเจ็บป่วย เข้ารุมเร้าทำให้ต้องทนกับชีวิตในสงสาร
             เรา.... ได้เห็น ได้ยิน ได้ัฟัง ว่าคนโน้นตายบ้าง คนนี้ตายบ้าง ได้เห็นสัตว์ตายบ้าง ความสงสารก็เกิดขึ้นเต็มหัวใจ
             เรา..ระลึกได้ว่า เราจักช่วยพวกเขา จะช่วยให้ได้ ในขณะนั้น เราก็แผ่เมตตาจิตไปยังสัตว์ทั้งหลาย ให้สัตว์เหล่านั้นพ้นจากความทุกข์ พร้อมกันตัวสัจจะอฐิษฐานมั่นในใจไว้ว่า สักวันไม่ว่าสัตว์เหล่าใด เราจักช่วยเหลือสัตว์ทั้งหลายที่กำลังทุกข์อยู่ ให้พ้นจากทุกข์ด้วยพระสัพพัญญุตญาณให้จงได้ 
        นับแต่นี้ เราจักไม่ไหวหวั่น ไม่ท้อถอย ในการที่จะสร้างหนทางแห่งการตรัสรู้ธรรม อันนำสัตว์ออกจากสงสาร อันหาที่สุดประมาณไม่ได้นั้น ให้จงได้ในสักวันหนึ่ง
       ขอความอนุเคราะห์จากท่านทั้งหลาย หากท่านได้ตรัสรู้ธรรมก่อน ขอท่านโปรดเป็นที่พึ่งแห่งเราด้วยเถิด แม้เราได้ตรัสรู้ก่อนเราก็จะเป็นที่พึ่งของท่านเช่นกัน
     (วชิระมาณพ ศรัทธาธิกะบารมี)

[tutong]

ตัวผมโพสมา2กระทู้แล้วในหัวข้อนี้แต่ลืมแนะนำชื่อ เรียกผม"ตุ๊โต้ง"นะครับเป็นชื่อที่แม่เรียกผมหรือจะเรียก"โต้ง"เฉยๆก็ดีไปอีกแบบ  55 ในการตัดสินใจตอนนี้ผมขอบำเพ็ญในสายวิริยาธิกะ ต้องการพิเศษคือสมัยที่ผมได้สำเร็จโพธิญาณนั้นขอให้โลกหมดเดียรถีย์ และให้มนุษย์ในสมัยนั้นอายุขัย๘๐,๐๐๐ปี ไม่มีโรคร้ายเบียดเบียน                          ไม่มีการผิดคู่ครองและการนอกใจกันของสามีภรรยา ไม่มีการข่มขืน  ไม่มีการทำผิดศีลข้อกาเมฯ ไม่มีบัณเฑาะว์ กระเทย ดี้ทอมและพวกลักเพศทั้งหลาย หญิงก็เป็นหญิงแท้และชายก็เป็นชายชาตรี       ไม่มีสัตว์นรกมาเกิด ทุกคนมีศีลธรรมไม่มีคนอ้วนคนผอม ทุกคนมีรูปร่างสวยงามแบบเดียวกับมนุษย์ยุคพระศรีอาริยเมตไตรโย  

[วิริยธิกะปัญโญโพธิญาณแก้ว]

ผมชื่อโอ๋ ครับ และโมทนาบุญกับทุกท่าน โพธิสัตว์ทุกพระองค์ ที่ทำมาแล้วตั้งแต่อดีต จนถึงปัจจุบัน และที่ตั้งความเพียร
ผมขอโมทนาครับ
บุญใดที่ทำ ขอเป็นปัจจัยเพื่อโพธิญาณเทอญสาธุ

[napat pinkky]

สวัสดีค่ะ ชื่อพิ้งค์นะคะ อายุ 17 ปี     พอดีเป็นคนชอบหาความรู้เกี่ยวกับธรรมมะอ่านค่ะ รู้สึกว่าสนุกดี อ่านไปอ่านมา มาเจอเรื่องพุทธภูมิค่ะ และก็ได้ศึกษาไปเรื่อยๆจนถึงสาวกภูมิ ได้ข้อสรุปที่ไม่แน่ใจว่าเข้าใจถูกหรือเปล่าค่ะ รบกวนช่วยให้ความรู้กับหนูด้วยนะคะ คือประมาณว่า จิตของเราเกิดขึ้น แล้วพอกาลเวลาผ่านไปเรื่อยๆเราก็จะเริ่มรู้จักวัฏสงสาร ตัวหนูเองเข้าใจว่าทางหลุดพ้นจากวัฏสงสารนี้เกิดขึ้นได้สามทาง คือต้องเป็นพุทธภูมิ ปัจเจกภูมิ หรือไม่ก็สาวกภูมิอย่างใดอย่างหนึ่ง ถึงจะสามารถหลุดพ้นได้ หนูเข้าใจถูกหรือเปล่าคะ และถ้าหนูเข้าใจถูกหนูยังไม่รู้เป้าหมายตัวเองเลยว่าจะเป็นแบบไหน หนูไปหาความรู้ของปัจเจกภูมิมา เค้าบอกว่าปัจเจกภูมิจะมีลักษณะอยากเอาชนะ อยากเป็นผู้นำคน และก็ก่อกรรมทำเข็ญมากมาย  จะทำเรื่องต่างๆแข่งกับพุทธภูมิ ต้องชดใช้กรรมอย่างแสนสาหัส และก็ไม่มีเมตตาหรือปราถนาที่จะสอนธรรมใครจนเมื่อเบื่อหน่ายที่จะต้องรับผลของกรรม ก็จะหาทาง
พ้นทุกข์  ตัวหนูเองเป็นคนมีลักษณะอยากเอาชนะ อย่างเป็นผู้นำคนอื่นๆ อยากอยู่ในตำแหน่งสูงสุด เช่นเป็น นร. ก็
อยากจะเป็นประธานนักเรียน แล้วเวลาหนูสวดมนต์
ก็สงสัยว่าทำไมทุกคนต้องสรรเสริญพระพุทธเจ้าขนาดนี้ (แต่ไม่ได้อิจฉาหรือมีจิตคิดไม่ดีต่อท่านนะคะ แค่สงสัยว่า
ทำไมต้องสรรเสริญท่านขนาดนั้น แม้จะรู้อยู่แล้วว่า "ก็ท่านเป็นผู้ชี้ทางหลุดพ้น") หนูกลัวว่าหนูจะเป็นปัจเจกภูมิค่ะ
 แม้จุดจบจะดี แต่ระหว่างทางต้องได้รับความทุกข์อย่างมาก หนูไม่อยากเป็นอย่างนั้นเลยค่ะ แต่หนูก็ไม่ใช่คนที่ไม่มีเมตตานะคะ หนูฟุ้งซ่านเกินไปหรือเปล่าคะ จะตำหนิก็ได้ค่ะ แต่เพราะความไม่ทราบจริงๆค่ะ อีกคำถามนึงนะคะแล้ว
แล้วสาวกภูมินี่ถ้าไม่ได้เกิดในสมัยพุทธกาล แต่ว่าบรรลุมรรคผลนิพพานเป็นพระอรหันต์ในสมัยถัดมา ยังเรียกว่า
สาวกภูมิไหมคะ คำถามสุดท้ายและท้ายสุดจริงๆนะคะหนูสามารถบรรลุธรรมได้ โดยไม่ต้องไปเกิดเป็นทั้งสามภูมินี้ได้ไม๊คะ ขอบพระคุณสำหรับทุกๆคำตอบ คำติเตียน และคำแนะนำนะคะ

[Design.zine2014]

มีพุทธภูมิท่านไหนที่อยากลาบ้างไหมคะ ตอนนี้เราสับสนเป็นอย่างมาก เนื่องจากเราสามารถมองเห็นอดีตของตัวเองไป4-5ชาติ ทำให้เรากลัวเรื่องกรรมเป็นอย่างมาก ไม่อยากเกิดดับอีกแล้ว แต่เพราะเราเคยอธิฐานภูมิมาหลายชาติ เวลาจะลามันพูดไม่ออก อีกใจนึงก้อกลัวว่ามันยาวนานเหลือเกิน เคยสงสัยว่าเราจะเป็นพระโพธิสัตว์แบบไหน แต่อยู่ก้อมีเสียงคนตอบมาว่าเป็น ปัญญาพุทธกะ แบบเราอยู่คนเดียวในห้องก้อไม่รู้ว่าจริงหรือป่าว ถ้าจริงแปลว่าเราต้องสร้างบารมี 16อสงไขย กว่าจะเป็นนิยะโพธิสัตว์ หลังจากนั้นต่ออีก4อสงไขยกว่าจะเป็นพระพุทธเจ้า ชั่งยาวนานเหลือเกิน อีกอย่างอาจารย์ของเราท่านก้อลาแล้ว ขนาดบารมีท่านสูงกว่าเรามากมายนัก ตอนนี้สับสนมากคะ ขอคำแนะนำและชี้แนะหน่อยคะ ขอบคุณคะ

[วิริยธิกะปัญโญโพธิญาณแก้ว]

ถ้ายังไม่ทราบว่า เป็นพุทธภูมิ สาวกภูมิ ปัจเจกภูมิ ปฏิบัติไปก่อน เมื่อถึงเวลาเราจะรู้เอง ถ้าพุทธภูมิบารมีอ่อนทำอะไรก็สำเร็จอยาก
ผมเองบารมีก็อ่อน ต้องลองทำซ้ำแล้ว ซ้ำอีก กว่าจะผ่านยากอยู่ แต่ตั้งใจไปเรื่อย สร้างบารมี สวดมนต์ ไหว้พระ เดี๋ยวมันก็เต็มเอง บารมี แปลว่า กำลังใจ
ขอทุกท่านเจริญในธรรม